TOP 10 popularnych ras psów i dlaczego zostały wyhodowane

Psy są najlepszymi przyjaciółmi człowieka. Ale to ludzie wychowali je w ten sposób. A czasami zdarza się, że jest to dalekie od przypadku. Dziś dowiesz się, że nie wszystkie rasy zostały stworzone jako towarzysz. Niektóre gatunki okazały się pomocne w pracy, sporcie, a inne jako narzędzie kuchenne.

Dziś zauważamy, że zmieniła się rola psów. Większość bierze je jako zwierzęta domowe. Aby spełnić tę rolę, niektóre rasy zostały zredukowane, a niektóre stały się bardziej posłuszne. Ale nie ma też tak szczęśliwych ras: niektóre zniknęły z powodu braku ich potrzeby. Po prostu nie nadają się do niczego innego niż cel, w jakim zostały wyhodowane.

10. Pomorskie

Każdy właściciel szpica lub osoba zaznajomiona z tym psem od dawna zauważa, że rasa ta zachowuje się jak duży pies. To dlatego, że Pomorzanki były kiedyś dużymi psami.

Po raz pierwszy rasa ta została wyhodowana jako pies zaprzęgowy w XVI wieku. Początkowo psy te ważyły około 14 kilogramów. Dla porównania współczesne szpice ważą od 1,4 do 3,2 kilograma.

Nikt nie wie na pewno, które rasy zostały skrzyżowane, aby wyhodować pomorskie, ale większość zgadza się, że szpic niemiecki wziął w tym udział. Szpic pomorski należy do klasy szpiców, które są przodkami współczesnych psów zaprzęgowych.

Rola pomorza zmieniła się w XIX wieku, kiedy stał się rasą w pełni dekoracyjną. Selektywnie niektóre psy zostały specjalnie zredukowane na Pomorzu (historyczny region na południu Bałtyku, znany również jako Pomorie). Na cześć czego zostali nazwani. Kiedyś były używane do wypasu owiec, ale hodowcy nadal je ograniczali.

9. Owczarek niemiecki

Rasa „Owczarek niemiecki” została stworzona w celu ochrony owiec. Pierwsze psy tego gatunku pojawiły się w latach 50. XIX wieku, kiedy owczarki niemieckie skrzyżowały kilka gatunków psów, aby stworzyć strażnika chroniącego ich stada. Potrzebowali silnego, inteligentnego i szybkiego psa z dobrym węchem.

Kilku pasterzy stworzyło w tym celu różne psy. W 1891 roku miłośnicy psów stworzyli społeczność Phylax, aby ujednolicić rasy w Niemczech. Organizacja ta upadła trzy lata później, ponieważ nie mogli się zgodzić: hodować psy tylko do pracy lub jako zwierzęta domowe.

W 1899 roku Max von Stefanitz, członek wspomnianej gminy, kupił jednego z psów wyhodowanych przez pasterzy. Uważał, że psy powinny być hodowane właśnie do pracy i tylko, i właśnie tego psa wybrał dla swojego umysłu. Nazwał ją owczarkiem niemieckim.

Nieco później stworzył społeczność Owczarków Niemieckich, aby popularyzować rasę. Krzyżował ten konkretny gatunek z różnymi rasami psów pasterskich, nawet z krewnymi wilków, aby stworzyć współczesnego owczarka niemieckiego.

8. Doberman Pinczer

Pierwszy Dobermann został wyhodowany przez Niemca Karla Fredericka Louisa Dobermanna. Pracował jako inspektor podatkowy, stróż nocny i łapacz psów. Pierwsze dwa zawody były dość atrakcyjne dla przestępców. Ten fakt zmotywował go do stworzenia nowego rodzaju psa dla własnej ochrony.

Dobermann chciał, aby pies był inteligentny, czujny, pewny siebie, odważny i zawsze gotowy do ochrony właściciela. Założył własną hodowlę, w której skrzyżował kilka psów. Nikt nie wie, jakich ras używał. Jedyne, co powiedział jego syn, to to, że pies ma na imię Schnapp, a suka to Bismarck. Nieco później przemianowano go na Bisart.

Inny hodowca, Otto Geller, twierdził później, że Schnapp był kundlem. Dodał, że w celu uzyskania dobermana pinczera doberman skrzyżował potomstwo z kilkoma innymi rasami, m.in. dogiem niemieckim, owczarkiem niemieckim i pinczerem niemieckim.

7. Kręci się pies

Dziś krętarze (lub, jak je też nazywano, kucharzy) już nie istnieją. Powodem jest pojawienie się specjalnych piecyków. Rasa została wyhodowana w celu ciągłego skręcania grillowanego mięsa. Stąd pochodzi nazwa. Nazywano ją także „vernepatore ker”, co oznacza „pies obracający kołem”. Jego nazwa naukowa to Canis Vertigus, co oznacza psa z zawrotami głowy. W rzeczywistości ludzie kręcą się w głowach, gdy patrzą, jak biegają.

Do XVI wieku małym chłopcom powierzano pracę ze szpikulcem. Ale częściej kończyło się to pęcherzami na rękach. A potem ludzie wyhodowali rasę, która mogłaby ich zastąpić. Podłączyli rożen do koła, a pies biegał wewnątrz tego koła. I już z jej biegu kręciło się rożnie. A kucharze wrzucili rozżarzony węgiel do koła, żeby przyśpieszyć psa.

Pies na szpikulec stał się ważnym i nieodzownym atrybutem w każdej kuchni. I był postrzegany wyłącznie jako kolejne narzędzie kuchenne. Pracowali w kuchni codziennie z wyjątkiem niedzieli. Ale nawet tego dnia nie byli całkowicie wolni: właściciele zabrali ich do kościoła, aby ogrzać im stopy.

Potrzeba tej rasy zniknęła wraz z wynalezieniem kociołka z rożnem. W latach 1750-1850 ich liczba spadła, a do 1900 rasa całkowicie zniknęła. Pies do szaszłyków nie stał się dekoracyjny z jednego powodu - wielu uważało go za raczej brzydkiego. Mieli krótkie nogi, małe głowy i mocne ciała. Większość ludzi również nie chciała być widziana z tym psem, ponieważ oznaczało to, że nie było ich stać na piecyk.

Ale pomimo zniknięcia rasy pozostawiła po sobie ważną spuściznę. To właśnie pies krętarz doprowadził do założenia Towarzystwa Zapobiegania Okrucieństwu wobec Zwierząt (SPCA). Henry Berg założył stowarzyszenie po obejrzeniu kilku kłusujących psów w hotelu na Manhattanie. A ich warunki pracy były straszne.

6. Chihuahua

Historia pojawienia się Chihuahua jest nieco zagmatwana. Wiadomo, że po raz pierwszy rasa ta została zauważona w mieście Chihuahua w Meksyku w 1800 roku. Uważa się, że chihuahua są potomkami starożytnego meksykańskiego psa Techichi. Wyglądała tak samo, ale była większa.

Jednak niektórzy twierdzą, że Chihuahua jest wynikiem skrzyżowania Techichi i chińskiego grzywacza lub meksykańskiego bezwłosego psa. Inni twierdzą, że ojczyzną małego psa są Włochy, gdzie jego potomkiem jest maltański piesek pieszy (maltański). Uważa się, że została przywieziona z Włoch do Meksyku.

Cywilizacje Azteków, Majów i Tolteków hodowały techichi na pożywienie. Niektóre stały się zwierzętami domowymi, ale po śmierci ich właścicieli zostały zabite, zmumifikowane i pochowane razem z właścicielami. Wierzono, że te psy są przewodnikami po życiu pozagrobowym.
W Stanach Zjednoczonych pierwsze Chihuahua pojawiły się w latach 80. XIX wieku, kiedy turyści nabyli psa tej rasy podczas podróży po Meksyku. Ponieważ wcześniej nie była znana w Stanach, została nazwana tak samo jak miejsce, z którego pochodziła. Dlatego czasami nazywany jest psem Arizony, Teksasu lub Meksyku.

5. Mops

Pierwszy mops pojawił się w Chinach w 400 rpne. Nie była to najpopularniejsza rasa wśród zwykłych ludzi, ponieważ tylko zamożni i królewscy ludzie rodzili mopsy. Były symbolami wysokiego statusu. Cesarze wynajęli nawet strażników i służących dla psów, aby zapewnić im bezpieczeństwo i wygodę.
Mops został specjalnie stworzony jako mały pies, aby zmieścić się na kolanach człowieka. Ze względu na to, że pies zawsze był blisko ludzi, w obecności człowieka mopsy są aktywne i gotowe do pokazania kilku sztuczek.

Mops pozostał królewskim symbolem po przybyciu do Japonii, Rosji i Europy. Niektórzy władcy, tacy jak brytyjska królowa Wiktoria i holenderski książę William Cichy, w różnym czasie stali się właścicielami mopsów.

4. Akita

Agresja pierwotnie tkwiła w genach Akity, ponieważ rasa była hodowana do polowania, ochrony właścicieli i walki z innymi psami. Pierwsza Akita pojawiła się w mieście o tej samej nazwie w Japonii. Nazwano je matagi, co oznacza honorowego łowcę.

Od wieków Japończycy wykorzystywali akitę do polowania na potencjalnie niebezpieczne zwierzęta, takie jak jelenie, dziki i czarne niedźwiedzie. Służyła również jako pies poszukiwawczy do wyszukiwania i zbierania zwierzyny. Między XVII a XIX wiekiem rasa była używana w walkach psów. Wrócił jednak do swoich dawnych funkcji, gdy zakazano okrutnej rozrywki.

3. Bulterier

Kolejna rasa stworzona do walk psów. Podobnie jak w przypadku Akity, to właśnie spowodowało agresywność psa. Bulteriery to potomkowie rasy Bull i Terrier, które zostały wyhodowane do tej samej walki psów i bull-baitingu. A Bull and Terrier z kolei stał się krzyżówką staroangielskiego teriera i buldoga.

Pierwsze bulle i teriery pojawiły się w XVIII wieku. Z biegiem czasu rasa została skrzyżowana z kilkoma innymi typami psów, w tym z Burgos Pointer, aby stworzyć Bull Terriera. Po zakazie walk psów, Bull Terrier stał się bardziej popularny jako pies wystawowy, a hodowcy skupili się na jego wyglądzie, a nie na agresji i liczbie ugryzień zadawanych innym psom.

2. Dog niemiecki

Ponieważ dzik zawsze walczył z myśliwymi, wierzono, że jest najokrutniejszym zwierzęciem w Europie. I tylko najsilniejszy i najbardziej wytrzymały pies mógł sobie z tym poradzić. Takim psem stał się dog niemiecki. Po raz pierwszy pojawił się w Niemczech jako łowca dzików. Jego drugą funkcją była ochrona.

Jednak dog niemiecki istnieje od tysięcy lat. Starożytne psy przypominające dogi niemieckie żyły w Egipcie i Chinach. Starożytni hodowcy byli bardziej zainteresowani efektywnością psów niż ich wyglądem. Dlatego nie wyglądali tak reprezentacyjnie jak ich współcześni potomkowie.

Chociaż nie jest to potwierdzone, uważa się, że dog niemiecki jest krzyżówką mastiffa angielskiego i wilczarza irlandzkiego. Władcy niemieccy tak bardzo kochali dogów niemieckich, że używali setek psów do samotnego polowania na dzika. I choć obecnie dogi niemieckie wychowywane są jako psy bardziej miękkie i mniej agresywne, nadal są jednymi z najsilniejszych psów.

1. Pitbull

Każda lista ras byłaby niepełna bez kontrowersyjnego pitbulla. W przeciwieństwie do większości ras z tej listy, Pit Bull nie był hodowany jako rasa psów, ale raczej jako ogólna nazwa dla kilku ras. Chociaż jego wygląd był przeznaczony do walk psów i bull-baitingu. Pit Bull jest wynikiem skrzyżowania buldoga angielskiego i teriera. Mają dość szeroką głowę i muskularne ciało.

Zasadniczo, następujące rasy nazywane są pitbullami: bulteriery, buldogi amerykańskie, boksery, amerykańskie pitbulle i amerykańskie teriery Staffordshire. Istnieje jednak kilka innych rodzajów psów, które są klasyfikowane jako pitbulle. Te psy nigdy nie stały się rasą, ponieważ nie mają standaryzacji. Najprawdopodobniej hodowcy bezkrytycznie krzyżowali różne rasy, aby stworzyć idealnego psa bojowego.