Moje najwcześniejsze wspomnienia z dzieciństwa to przygody ze zwierzętami. Jako jednemu z 9 dzieci czasami trudno było mi rozmawiać ze wszystkimi ludźmi, ale moje zwierzaki zawsze słuchały. Jakbyśmy się rozumieli. Kiedy byłam bardzo młodą dziewczyną, mój ojciec zasugerował, żebym została weterynarzem, ale po prostu go odepchnęłam i pomyślałam, że tak.
Gdy dorosłam, zauważyłam, jak zwierzęta naprawdę poprawiają nasze życie. Wzbogacają nasze radości, wspierają w smutkach, uczą miłości i wierności. Kiedy byłem młodym mężczyzną, mój ojciec delikatnie mi przypominał: „Czy kiedykolwiek myślisz o zostaniu weterynarzem?” zapyta. W końcu zacząłem odczuwać ten magnetyczny pociąg do zwierząt i leków. Nie tylko dlatego, że kocham zwierzęta, ale bardziej dlatego, że naprawdę kocham ludzi; i naprawdę lubię patrzeć na uzdrawiającą moc wszechświata demonstrowaną przez pryzmat współczesnej medycyny. Lubię pomagać ludziom w ich problemach ze zwierzętami i widzieć na własne oczy, jak więź człowiek-zwierzę czyni nas bardziej ludzkimi.
Jeśli Twoje zwierzę potrzebuje opieki weterynaryjnej, możesz znaleźć usługi i informacje o terminach tutaj.
Kiedy w końcu dostałem się do weterynarii, było to jak dobrze skrojona kurtka, która idealnie na mnie pasowała. Kocham swoją pracę, kocham moich pacjentów i naprawdę kocham moich klientów. Potrafię wspierać relacje z rodziną zwierząt domowych, od wizyt u pediatry, po nagłe wypadki, rutynową opiekę, a nawet poważne choroby. Wiem, co każde ze zwierząt, na których mi zależy, przynosi swoim ludzkim odpowiednikom i jestem zaszczycony, że mogę utrzymać to połączenie przy życiu.
Po ukończeniu szkoły weterynaryjnej tata, podobnie jak wielu rodziców, podarował mi w paczce małe pudełko upominkowe... W środku był oprawiony rysunek, który narysowałem w przedszkolu. Rysunek przedstawiał lwa siedzącego na stole do badań ze stetoskopem w uszach i ciśnieniomierzem na ogonie! Okazuje się, że tata miał rację od samego początku i najwyraźniej wiedziałem o tym od samego początku.
