Najlepsze filmy kosmiczne XXI wieku – Nie da się dokładnie powiedzieć, kiedy ludzkość po raz pierwszy marzyła o podróży w kosmos, ale odkąd ta idea zrodziła się w naszych głowach, nie odpuszczamy jej. Opowiadamy historie o obcych światach dłużej, niż ktokolwiek żyje, i kręcimy filmy o lądowaniu na Księżycu niemal od zarania kina.
Załóż hełmy, zapnij pasy i przygotuj się na podróż do odległych zakątków galaktyki w poszukiwaniu przygód.
Tytan: po końcu ziemi (2000)
AmbitnyTytan A.E. to najnowszy film fabularny wyprodukowany przez ikonę animacjiDon Bluth, współreżyserowany przezGary'ego Goldmana. On dążył do stworzenia rozległego wszechświata w stylu „Gwiezdne Wojnyw świecie animacji artystycznej. Publiczność była oburzona, ale wyniki zapierały dech w piersiach, z błyszczącymi dialogami i nieoczekiwanymi zwrotami akcji dzięki uprzejmości scenarzystów Bena Edlunda (Tek ), Jan August (Iść ) i Jossa Whedona (Buffy pogromczyni wampirów ).
Matt Damon orazDrew Barrymore użyczają swoich talentów głosowych w pomysłowej kosmicznej przygodzie, której akcja toczy się w przyszłości, w której ludzie zostali przemieszczeni przez galaktykę i nie mają już własnego świata. Kiedy nasi bohaterowie odkryją klucz do odnalezienia drugiej Ziemi, to od nich zależy, czy ocalą swój gatunek. Inteligentny i dziwacznyTytan A.E. musi zostać ponownie otwarty.
Solaris (2002)
przerobićStevena Soderbergha «Solaris” Andriej Tarkowski, może nie wytrzyma rozrostu oryginału, ale jak na skondensowaną wersję tripowej, przemyślanej opowieści science-fiction, jest imponująco kompletna.George Clooney gra rozpaczającego psychologa wysłanego w celu zbadania odległej stacji kosmicznej, na której wszyscy członkowie załogi odmawiają powrotu do domu. Po dotarciu na miejsce odkrywa, że wszyscy oprócz dwóch członków załogi nie żyją, ale stacja kosmiczna nie jest pusta… jest wypełniona zmarłymi bliskimi, których zostawili.
Wykorzystywanie odległych zakątków kosmosu do odkrywania figuratywnych i dosłownych koncepcji nieskończoności było celem wielu wspaniałych opowieści science fiction, a „Solaris” Soderberga jest tego doskonałym przykładem. Clooney zrzuca aureolę supergwiazdy i daje jeden ze swoich najbardziej ludzkich występów, a naleganie Soderbergha na utrzymanie tej koncepcyjnej, opartej na postaciach historii science fiction jest szlachetne i imponujące.
Planeta skarbów (2002)
Dziwnie to sobie wyobrazić„Planeta skarbów”, jedno z ostatnich wielkich animowanych arcydzieł Disneya w 2D, było ogromną klapą w swoim pierwotnym wydaniu. Być może ludzie nadal mieli problem z zaakceptowaniem animacji jako ekscytującej przygody. Być może w 2002 roku „steampunk” był zbyt ezoteryczny, by mógł zostać zrozumiany przez mainstream. Ale bez względu na powód, publiczność przegapiła szansę.
„Planeta skarbów” - futurystyczna adaptacja klasycznej powieści Robert Louis Stevenson o chłopcu, który znajduje mapę skarbów, aby zbliżyć się do krwiożerczego pirata, a następnie zmienić go we wroga. Związek między Jimem Joseph Gordon-Levitt ) i cyborga Johna Silvera ( Brian Murray ) są tak skomplikowane i złożone, jak wszystko w kanonie Disneya, a animacja zapiera dech w piersiach. Dyrektorzy Ron Klemens oraz John Musker ( jękać ) na nowo wyobraża lot kosmiczny jako romantyczny szybowanie na żaglach słonecznych i skutecznie rozpala poczucie podziwu i zachwytu, których brakuje w wielu opowieściach science fiction.
Zathura: Kosmiczna przygoda (2005)
John Favreau pierwszy kontakt z kinem pop, a film, który dał mu występ reżyserskiczłowiek z żelaza, to niezwykle twórcza adaptacja Van AllsburgaZathura. Historia rzekomo powiązanajumanji, po raz kolejny kręci się wokół znudzonych dzieciaków grających w grę planszową, która nagle zamienia się w niesamowitą przygodę. Tyle że tym razem dosłownie strzela do ich wiejskiego domu w najdalsze zakątki kosmosu.
Zatura pełen niecodziennych obrazów science-fiction, a Favreau rozważnie przywraca swoje wizualizacje i sprawia, że większość filmu wygląda na ręcznie wykonaną. Obce potwory są imponująco przerażającymi stworzeniami, a zestawy są prawdopodobnie praktyczne. Nie przenosi bohatera do świata wirtualnej rzeczywistości, ale wprowadza do jego domu bardzo realny świat astronautów i kosmitów, w którym nieznane jest tak samo namacalne, jak wszystko inne w ich salonie. To zapierający dech w piersiach film kreatywny.
Piekło (2007)
Słońce umiera, a jedynym sposobem na jego ożywienie jest wysłanie drużyny w kosmos i zrzucenie na nich bomby atomowej. W rękach czołowego hollywoodzkiego reżyseraświatło słonecznepewnie byłby cholernie głupi, ale reżyserDanny Boyle («Milioner z ulicy" ) i pisarzAlex Garland («Były samochód" ) nie jest takie nudne. Wypełniająświatło słoneczne z wielkimi pomysłami, bogatymi postaciami i poczuciem egzystencjalnego zagrożenia, które doskonale uzupełnia tę historię o przetrwaniu w kosmosie.A jaka jest obsada:Chris Evans, Cillian Murphy, Michelle Yeoh, Róża Byrne, Benedykt Wong, lista jest długa i wszyscy są zamknięci razem w beczce prochu, czekając na uwolnienie. To przejmująca przygoda science-fiction i chociaż niektórzy mogą twierdzić, że trzeci akt filmu idzie źle, być może – tylko może – o tym właśnie był film przez cały czas.
ŚCIANA-E (2008)
W odległej przyszłości ludzkość opuściła planetę Ziemię, pozostawiając po sobie tylko roboty zgniatarki śmieci, aby posprzątać bałagan i przywrócić środowisko do zamieszkania. Może to nie zadziałało. Został tylko jeden robot, nazywa sięŚCIANA-Ea wszystko, na czym mu zależy, to to, że jest bardzo, bardzo samotny.
Aż pewnego dnia inny robot wyląduje na Ziemi i wszystko się zmieni. DyrektorAndrzej Stanton, ŚCIANA-E z powodzeniem obejmuje całą galaktykę, wysyłając niespodziewanego bohatera na pozornie niemożliwą przygodę i rzucając istotny element chaosu w wyniszczające społeczeństwo, które prawie zrezygnowało z poprawy swoich warunków. Jest cynicznie apokaliptyczny, ale skutecznie udowadnia, że w końcu zwycięża nadzieja. Pomysłowo zaprojektowane, uroczo zaprojektowane, z dużym poczuciem humoru i instynktownym poczuciem podziwu,ŚCIANA-E nie wydaje się być kolejną wielką produkcją studyjną. To był natychmiastowy klasyk zaraz po bramie.
Star Trek (2009)
Wszechświat "Star Trek» stał się jeszcze większy dzięki imponującemu restartowiJay Jay Abrams 2009, który umiejętnie stworzył alternatywną rzeczywistość, zachowując całą cenną ciągłość z oryginalnych programów i filmów, jednocześnie obierając zupełnie nowy kierunek. Idealny zespół -Chris Sosna, Zoe Saldana, Zachary Quinto, Simon Pegg, Jan Cho orazAnton Yelchin — zostają rzuceni na śmiertelną misję z mściwą Romulanką, która podróżuje w czasie, aby dokonać zemsty na planecie. Wulkan.
Zagorzali Trekkies mogą spierać się o podejście filmu do scenografii (i, oczywiście, charakterystyczną flarę obiektywu Abramsawszędzie ), ale ten pierwszy restart z powodzeniem łączy pracę nad postaciami z fascynującą fabułą i udaje mu się opowiedzieć historię tego rzadkiego prequela, w którym dosłownie nic nie jest z góry ustalone. Wszystko może się zdarzyć i chociaż nie wszystkim podoba się miejsce, z którego wystartował program,Star Trek" 2009 szybko stał się jednym z najlepszych filmów w ukochanej serii.
Księżyc 2112 (2009)
Debiut fabularnyDuncan Jones to kapryśna, samotna opowieść science-fiction o Samie (Sam Rockwell), górniku, który w pojedynkę prowadzi stację kosmiczną na Księżycu, mając do towarzystwa jedynie emoji sztucznej inteligencji. Nuda jest nie do odparcia i lekko zabawna, dopóki nie dokonuje szokującego odkrycia, które poddaje w wątpliwość wszystko, co dotyczy jego misji.
Jones pokazuje przebiegłe wyczucie tonu w swoim reżyserskim debiucie, tworząc historię, która jest nieco absurdalna, ale przygnębiająco wiarygodna. Ale klej się trzymaKsiężyc razem to zaskakujący występ Rockwella jako człowieka, którego rutyna zostaje nagle zakłócona i zmuszony do konfrontacji z tragedią własnej egzystencji w sposób prawie nie do pomyślenia.
Pandorum (2009)
«Pandorum” Christian Alvari jest jednym z najbardziej niedocenianych i niezrozumianych thrillerów science fiction stulecia (jak dotąd). Nakręcony w filmieDennis Quaid orazBen Foster role astronautów, którzy budzą się w środku nadmiernego snu w ogromnym statku kosmicznym, który wymaga naprawy. Nagłe wybudzenie z hibernacji pozostawia je bez wspomnień i prawdopodobnie z ciężką psychozą, a kiedy napotykają na statku stworzenia ludożerne, ich sytuacja się pogarsza. (Uwaga, spoiler: być może.)
Pandorum rozwija izolację i nieskończoną pustkę przestrzeni, aby stworzyć niemal Lovecraftowską atmosferę, jakHoryzont zdarzeń, gdyby filmowcy nie próbowali zaimponować ci tym, jak fajnie wygląda statek, ale zamiast tego skupili całą swoją energię na doprowadzaniu cię do szaleństwa. Niesamowita fabuła utrzymuje napięcie przez cały film, a zakończenie jest po prostu niesamowite.
Grawitacja (2013)
Ciężko jest robić głęboko osobiste filmy przy gigantycznym budżecie, ale tak właśnie jest.powaga. Sandra Bullock gra Ryana Stone'a jako początkującego astronautę, który zostaje wysłany w kosmos, gdy pole gruzu niszczy jej statek i drugiego pilota, granego przezGeorge Clooney. Niesamowicie przemyślane przez reżyseraAlfonso Cuaron (który zdobył za to Oscara), większość filmu wydaje się rozgrywać w długich ujęciach, które podkreślają, jak całkowicie schrzaniono naszą postać. Może bardziej niż jakakolwiek inna postać w historii.
Bez złoczyńców, z którymi trzeba się zmierzyć, i już cierpiący z powodu przytłaczającego poczucia desperacji, Stone postanawia ratować się dla własnego zbawienia, ponieważ życie jest tego warte, bez względu na to, jak rozpaczliwa może wydawać się sytuacja. Po mistrzowsku wykonane arcydzieło efektów wizualnych Cuaróna powoli okazuje się nie tylko dreszczykiem emocji, ale poruszającą interwencją, wezwaniem do wszystkich widzów, by walczyli z pragnieniem poddania się i dopuszczenia do końca życia. To jeden z najwyraźniejszych przykładów inspiracji filmowej, który zapiera dech w piersiach.
