Frances McDormand jest jednym z tych wykonawców, którzy rozumieją, co to znaczy być człowiekiem. Dwukrotna zdobywczyni Oscara (i siedmiokrotnie nominowana) jest zdecydowanym faworytem, jeśli chodzi o filmy artystyczne, niezależne i nieszablonowe, a to dlatego, że wie, jak wykorzystać najskrytsze kreacje postaci . Niezależnie od tego, czy jest to występ w czarnej komedii, taki jak „Fargo", lub dramat, taki jak jej ostatnia wygrana Oscara za „Trzy billboardy zapoza Ebbing, Missouri , McDormand robi to po swojemu.
Teraz ważne pytanie brzmi: jak je uszeregować? Zebraliśmy się i zidentyfikowaliśmy to, co uważamy za najbardziej kultowe w filmografii McDormanda, a następnie uszeregowaliśmy je od najlepszych do, hmm, najlepszych do największych. Niezależnie od tego, czy trzyma w ryzach gwiazdy rocka, czy ucieka przed mężem, który ma obsesję na punkcie jej zabicia, wszystkie występy Frances McDormand mają jedną wspólną cechę: będą cię oglądać.
10. Trzy billboardy w pobliżu Ebbing w stanie Missouri.
Ci spoza Akademii mogli zlekceważyć film o matce, która używa trzech gigantycznych billboardów, by podpalić miasto pod swoim tyłkiem po ostygnięciu sprawy jej zamordowanej córki, ale występ McDormanda jest niezaprzeczalną siłą. W filmie McDormand oddaje poczucie straty i zimnej wściekłości, przejmująco przekazując pogardliwą matkę. Występ przyniósł jej drugiego Oscara i uznanie jako jedna z najwybitniejszych aktorek swojego pokolenia.
9. Królestwo pełni księżyca
Whimsical and Pastel, komedia Wesa Andersona z 2012 rokuKrólestwo wschodzącego księżyca" to historia miłosna młodych zbiegłych kumpli z pióra, Susie Bishop i Sama Shakusky'ego. W filmie występuje Frances McDormand jako Laura Bishop, udręczona matka Susie, która oprócz nawigowania po napiętym małżeństwie z Waltem (Bill Murray) i opiekowania się trzema młodymi synami, musi teraz wyruszyć na poszukiwanie córki. Chociaż jej rola jest niewielka, McDormand wnosi humor i znużenie do każdej linii jej roli jako matriarchy rodziny Bishop. Jej występ idealnie wpisuje się w kapryśny świat Wesa Andersona, ale też wszędzie rozbrzmiewa wśród matek.
8. Spal po przeczytaniu.
W tej niezwykle spolaryzowanej czarnej komedii McDormand gra Lindę Litzke, pracowniczkę klubu fitness, która postanawia poddać się operacji plastycznej, aby poprawić swój wygląd i poznać lepszych facetów. „Dotarłam tak daleko, jak to ciało mogło mnie zabrać”, mówi z tragiczną pewnością. Chociaż film nie był jej najlepszym dziełem z Coenami, rola McDormand oferuje to, co robi najlepiej: prawdziwą mieszankę rozdzierającej serce komedii z pełnym miłości zrozumieniem sprzeczności i absurdów tego, co to znaczy być człowiekiem. -Matt Miller
7 Missisipi płonie
Kolejna nominowana do Oscara praca dla McDormanda, wytrzymała aktorka prezentuje tutaj swoje umiejętności, ukazując spustoszenie nadużyć i to, jak jego konsekwencje sięgają daleko poza pojedyncze związki. Wcielając się w kobietę o imieniu pani Pell, jej własny agresywny związek stawia ją w jeszcze bardziej niepewnej sytuacji, gdy strach o męża, zastępcę szeryfa miasta, uniemożliwia jej ujawnienie informacji o Ku Klux Klanie (pomylony z funkcjonariuszami organów ścigania). . ) i jego udział w zabójstwie trzech obrońców praw obywatelskich.
6 Cudownych Chłopców
McDormand nigdy nie otrzymała uznania za rolę Sary w „Cudowni chłopcy” , prezes zdalnej szkoły sztuk wyzwolonych w Pensylwanii. Niestety, poślubiona kierownikowi anglistyki, rozpoczyna romans z Gradym Trippem (Michael Douglas), zapomnianym fenomenem literackim, który zanika jako cierpiący na blokadę pisarstwa profesor angielskiego. Kiedy Sarah odkrywa swoją nieoczekiwaną ciążę, w jej swobodnej rozmowie z Gradym pojawia się ostra ulga. McDormand jest w tej roli genialny, obrazowo pokazując dylemat kobiety sukcesu, niezadowolonej w średnim wieku, gotowej wysadzić wszystko w powietrze i zacząć od nowa.
5. Kraj nomadów
„Kraj nomadów” – delikatny film o amerykańskim eksperymencie, w którym krajobraz jest taką samą postacią, jak każda osoba chodząca w kadrze. Podobnie jak Fern, owdowiała emerytka, która prowadzi nowe życie na otwartej drodze, McDormand jest…Nomadland Kotwica. Od pływania nago w rzece po zamienianie dziesięciogalonowego wiadra w prowizoryczną toaletę, McDormand nadaje chwilom samotności Fern radykalną głębię. Powrót trudów paprociNomadland na ziemię i tylko McDormand mógłbawić się spektakl, którego ciche współczucie jest tak rewolucyjne.
4. Prawie sławny
Ku początkom autobiograficznego arcydzieła Camerona Crowe'aPrawie sławny" 15-letni William Miller zostaje wysadzony na koncert Black Sabbath przez swoją kochającą, ale nadopiekuńczą matkę, Elaine (Frances McDormand). Kiedy wchodzi w tłum długowłosych hipisów z piwem w dłoni, Elaine krzyczy namiętnie: „Nie bierz narkotyków!” To jest linia znaku.
Jest coś w sposobie, w jaki McDormand to mówi, jakby nie mogła się na to powstrzymać – jakby pochodziło z głębi jej wnętrza. Elaine jest czymś więcej niż zmartwioną matką; jest siłą natury, nie boi się postawić na swoim miejscu gwiazdy rocka, ale ufając w szczerą dobroć syna, którego wychowała. To jest McDormand w najlepszym wydaniu (i za to zdobyła Oscara).
3. Podnoszenie Arizony
Wymieniając szczepionki, pospiesznie oblewając biały chleb żółtą musztardą, McDormand jest szybko mówiącym ekspertem od dzieci, obwiniającym niepokój mamy o i tak już zestresowanych nowych rodziców porwanego dziecka. To niewielka rola, ale niezapomniana, nawet jeśli chodzi tylko o jej reakcję na widok dziecka po raz pierwszy: dłonie uderzające ją po twarzy, wielkie oczy przesiąknięte miłością przez jej palce. „To anioł zesłany prosto z nieba”. Potem szybki, poważny zwrot akcji: „Wyślesz go do Arizony”.
2. Prosta krew
krew prosta o wiele ważniejsze niż się wydaje. To nie tylko pierwszy film braci Coen, ale także pierwszy mainstreamowy film McDormanda. Gra Abby w thrillerze o mściwym mężu, który uznaje, że właściwą karą za zdradę jest śmierć. Film jest porywający od początku do końca, pełen zwrotów akcji aż do ostatnich chwil. Umocniło to również McDormand jako prawdziwą gwiazdę i wykonawcę, którego kariera rozwinie się dopiero w ciągu następnych 40 lat.
1. Fargo
Fargo pod wieloma względami jest jedynym dowodem, którego potrzebujesz, aby zrozumieć, że McDormand jest aktorką na boskim poziomie. Jej rola jako Marge Gunderson, ciężarnej funkcjonariuszki z Minnesoty, która rozwiązuje makabryczne morderstwo, mogłaby z łatwością udaremnić obóz, ale McDormand wniósł do kobiety głęboki akcent z Minnesoty i wyraźną markę ze Środkowego Zachodu, nie tracąc przy tym jej człowieczeństwa. Fargo jest pierwszym z dwóch Oscarów zdobytych przez McDormanda jako spektakl, który świadczy o jego umiejętności doprowadzenia niuansów do punktu absurdu.
